Í okkar daglega lífi spila fullkomnun og hamingja mikið saman. Við höldum að við þurfum að vera fullkomin til þess að vera hamingjusöm og við höldum að hamingjan sé fullkomin. Ef taka á mark á rannsóknarspurningunni mundum við halda að lífsmarkmið allra væri að verða fullkomin og hamingjusöm, en er það raunin? Í könnun sem við lögðum fyrir alnetsnotendur spurðum við hvort þau vildu frekar vera fullkomin eða hamingjusöm. Og um 88% þeirra vildu frekar kjósa að vera hamingjusöm, en aðeins um 6% vildu vera fullkomin. Hvað er þá málið með þessa fullkomnun? Það er augljóst að ef fólki eru gefnir þessir tveir kostir mun meirihlutinn velja hamingju sem lífsmarkmið. Samt eru svo margir sem þrá fullkomnun, jafnvel þó að við vitum að hún sé ekki til, eða svo segja internetnotendur. Við á hinn bóginn höfum mismunandi skoðun á því hvort að eitthvað geti verið fullkomið eða ekki: Ísabella telur að það sé ekkert til sem er fullkomið vegna þess að maður getur alltaf fundið einhverja galla við hluti. En aftur á móti telur Ragnhildur að fullkomnun sé ekki eitthvað sem við mennirnir sjáum heldur eitthvað æðra en svo, eitthvað sem ekkert okkar mun nokkurn tíman skilja. Niðurstaða okkar er sú að fullkomnunin sé ekki svo ákjósanleg eftir allt, hún er bara eitthvað yfirborðskennt sem hefur verið málað með skærustu litunum. Hamingjan er eitthvað sem mun búa með manni þangað til að við öndum að okkur í síðasta sinn, það er ef að við finnum hana.